www.armagedonuczas.fora.pl

Tadeo

Kokopelli
Kontrewers jest małą wioską leżącą w północnej części gminy Mniów, około 6 km na północ od Mniowa.
I tam właśnie w 1988 roku znaleziono dziwny blok skalny z magicznymi rytami, po czym natrafiono na drugi w rejonie Sołtykowa w Górach Świętokrzyskich..

Na terenie Polski do tej pory nie były znane podobne znaki, w których co niektórzy doszukują się sylwetek tańczących diabłów, lecz czy miały to być diabły?
Znany ze swych kontrowersyjnych teorii Dr Jan Pająk jest twórcą hipotezy, że tak zwane "diabelskie kamienie" są punktami nawigacyjnymi dla UFO: "Cała powierzchnia naszej planety została pokryta precyzyjnie rozlokowaną "siecią pajęczą" punktów nawigacyjnych UFO. Poszczególne elementy tej sieci zostały rozłożone wzdłuż linii biegnących w kierunkach południkowym i równoleżnikowym. Oparcie sieci nastąpiło na biegunach magnetycznych Ziemi, zaś jej rozwinięcie - od specjalnie przyjętego punktu bazowego dla UFO, stanowiącego odpowiednik naszego "Greenwich", a znajdującego się w Rzymie (A1: 41 st. 57' N, 12 st. 45'E). Odstęp między poszczególnymi liniami sieci wynosi 1 st. 30' w kierunku równoleżnikowym (wschód - zachód) oraz 1 st. w kierunku południkowym (północ - południe). Na każdym skrzyżowaniu tych linii umieszczony jest węzłowy punkt nawigacyjny UFO. Ponadto dokładnie pomiędzy każdymi dwoma punktami węzłowymi, na każdej linii sieci, znajduje się punkt pośredni."

"Aparatury sygnalizacyjne, znajdujące się w "węzłowych punktach nawigacyjnych" zostały ukryte przez ich "zatopienie" we wnętrzu specjalnie spreparowanych kamieni, o wyglądzie typowych głazów narzutowych. Aby uniemożliwić ludziom przemieszczenie lub rozbicie tych głazów, były one zazwyczaj duże, o wadze kilkunastu - kilkudziesięciu ton. Mimo tych zabezpieczeń niektóre z nich ulegały jednak zniszczeniu. Z tego powodu w ich miejsce "w drugim rzucie" umieszczano kamienie mniejsze, około 1 metrowej średnicy, które zakopywano w ziemi."

"Kamienie kryjące w swym wnętrzu aparaturę nawigacyjną UFO, posiadają specyficzny znak rozpoznawczy. Jest nim wyraźny odcisk, przypominający kształt dłoni lub stopy ludzkiej, umieszczony na ich powierzchni. Właśnie z powodu tego odcisku (...) kamienie nazywano diabelskimi, świętymi itp."

Co jest dodatkowo ciekawe to to, iż okolice Mniowa i Sołtykowa są znane z wielkiej ilości takich właśnie „diabelskich kamieni” czy jak wolą inni odcisków łap dinozaurów.

Dr Gierliński, który przez wiele zajmował się badaniem podobnych odcisków łap dinozaurów, między innymi . w stanie Utah (USA), zauważył, że tam również podobne skalne ryty występują w bliskim sąsiedztwie „tropów dinozaurów”. Ryty te są bardzo podobne do wyobrażenia cocopelli, dobrych duszków z mitologii północnoamerykańskich Indian Hopi i Anasazi (w języku nawaho - starożytni wrogowie).

.
„Kokopelli (Kokopele) – stare bóstwo falliczne związane z bóstwami płodności, u Indian Pueblo żyjących na terenie Arizony i Nowego Meksyku, jeden z kaczynów Hopi.
U Indian Hohokam i Hopi występuje pod postacią męską jako Kokopeltiyo i postacią żeńską jako Kokopelmana. Atrybutem postaci męskiej (także postaci głównej) był flet. Tradycyjnie postać męska była przedstawiana jako flecista z ogromnym fallusem, równie ogromnym garbem i trzema sakralnymi ptasimi piórami, każde o specyficznie określonej roli i symbolice (ang.: prayer feathers), umocowanymi na głowie, jednak pod naciskiem pierwotnie hiszpańskich księży, a następnie sił masowego marketingu, spopularyzowany współczesny wizerunek zatracił cechy seksualne, nawet garb, a niezrozumiane przez laików specyficznie określone pióra sakralne nabrały charakteru stylizowanych anten czy ozdobnego pióropusza.”
W tym miejscu pragnę dodać, iż zapomina się o tym, że na głowie nie koniecznie musi nosić się pióropusz czy antenki.
Na przykład po włosku włosy nazywają się właśnie capelli, lecz zaznajomieni z tematem zapewne wiedzą również, że pierwotnym bogom jako atrybut boskości przypisywano różnego rodzaju rogi. Ale wrócę do tego za chwilę, na razie oddając głos temu, co możemy jeszcze przeczytać o Kokopelli.

„Najbardziej znanym wyobrażeniem Kokopelli jest postać tzw. "Grającego na Flecie", który był "Tym, Który Przynosi Radość". Według jednej z legend był on tajemniczym podróżnym, który odwiedzał wioski indiańskie grając na flecie i rozsiewał dobry humor oraz szczęście swą muzyką.”
Znów wtrącę, choć zapewne wielu wytknie mi moje słowne podobieństwa, lecz choć nie myślę, aby na przykład koniecznie Pendżab musiał znaczyć Pięć Żab, choć jak na ironię słowo to oznaczające krainę historyczną w południowej Azji znaczy (Pandźab, Pięciorzecze). Tak więc jeśli nazwa Pendżab, oznaczająca "kraina pięciu rzek", wywodzi się z perskiego, gdzie panj oznacza "pięć", a āb – "woda" (pięć rzek Pendżabu to rzeki dorzecza Indusu: Bjas, Ćenab, Dżhelam, Rawi i Satledź). Tak jak (a āb) kojarzone z wodą może w jakiś sposób wiązać się z żabami.
Ale, aby nie drażnić zanadto sceptyków, powrócę do związku Kokopelli z muzyką i podobnie brzmiącym, przynajmniej po polsku, słowem kapela jako zespół muzyczny. Lecz Kapella to również jedna z najbardziej znanych i czczonych gwiazd starożytnego świata.
„Kapella (Koza, α Aur/Alfa Aurigae) to najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Woźnicy i zarazem szósta, pod względem jasności, gwiazda na nocnym niebie.”
„Pierwsze pisane wzmianki o Kapelli pochodzą z datowanej na ok. 2000 p.n.e. tabliczki. W astrologii, gwiazda ta ma przynosić cywilne i wojskowe zaszczyty oraz bogactwo.”
Akadowie: Dil-gan I-ku, "Posłaniec światła", lub Dil-gan Babill, "Opiekuńcza gwiazda Babilonu". Hindusi: Brahma Ridaya, "Serce Brahmy" . U Inków: Colca, a Rzymianie nazywali ją : Amaltea
Ale co dla moich rozważań jest najważniejsze to to, iż Arabowie zwali ją : Alhajoth, czyli "Koza"
Teraz przydałoby się wspomnieć, że gwiazda ta miała swe znaczenie w budownictwie megalitycznym:
Cytat: „Na tym jednak nie poprzestał: wysunął również hipotezę, archeoastronomiczną! Stwierdził, że linie przeprowadzone przez punkty centralne czterech kręgów wskazują na swym przedłużeniu wschody Słońca równocześnie w momentach letniego ( 22 czerwca) i zimowego ( 22 grudnia) przesilenia dnia z nocą. Ponadto utrzymywał, że ta sama linia wskazywała niegdyś punkt zachodu gwiazdy Capella, wobec której orientowali się budowniczowie tworzący układ przestrzenny całego zespołu”
[link widoczny dla zalogowanych]
Lecz to jednak nie wszystko, a żeby było śmieszniej lub weselej, jak to bywało w towarzystwie Kokopelli, zwrócę uwagę na jego podobieństwo w mitologii greckiej, czyli na „Pana”.
„Pan” - syn Hermesa i nimfy Driope, był bogiem pasterzy, przedstawiano go jako pół-mężczyznę, pół-kozła. W czasach chrześcijańskich tego miłego bożka kojarzono z diabłem, przywłaszczając gdzieniegdzie jego imię dla Jahwe.

„Najsłynniejsza legenda na temat Pana dotyczy instrumentu muzycznego, znanego jako fletnia Pana. Syrinks była piękną nimfą, córką króla Ladona, ubóstwianą przez satyrów i inne leśne duchy. Kiedy pewnego dnia wracała z polowania, przypadkiem natknęła się na Pana. Uciekła, a Pan podążył za nią i dopadł ją na brzegu rzeki. Jedyną pomoc mogła uzyskać od rzecznych nimf, więc kiedy Pan zaczął ją obłapiać, została zamieniona w rzeczną trzcinę. W tym momencie powiał wiatr i ze źdźbeł trzciny dobył się przepiękny dźwięk. Pan zerwał trzciny i zrobił z nich instrument, który nazwał syringą.”
Atrybutami Pana była syringa, kij pasterski, wieniec jodłowy lub jodła w ręce. Poświęcona była mu świątynia w Atenach.
Gdzie indziej można również przeczytać : „Pan (gr. Πάν Pán) – wywodzący się z Arkadii grecki bóg opiekuńczy lasów i pól, strzegący pasterzy oraz ich trzody. W rzymskim panteonie bogów Pan utożsamiany był z Faunem/Faunusem lub z bogiem lasów Silvanusem.
Pan był przedstawiany w postaci pół-człowieka i pół-zwierzęcia. Posiadał tułów i twarz mężczyzny, cały owłosiony, o kozich nogach, ogonie, brodzie i rogach. Wyglądem przypominał satyra, stąd zwano ich czasem panami. Ponadto był bardzo zwinny i słynął z umiejętności tanecznych. Przebywał głównie w górach i gajach, w pobliżu źródeł i zaciszu drzew. Przypisywano mu dużą aktywność seksualną, a obiektami jego zalotów były zarówno nimfy jak i młodzi chłopcy oraz zwierzęta.
Pan stał się bogiem popularnym w całej antycznej Grecji i wraz z upływem czasu przypisywano mu nowe funkcje, np. lekarza i wieszcza, a pod wpływem neoplatonizmu uznano go za wcielenie płodności.”
Lecz i na tym nie koniec, albowiem według greckiej mitologii twórcą czegoś w rodzaju gitary (kitara) czyli lirę z jelit cielęcych i skorupy żółwia, lecz jak próbowałem powiedzieć przy tekstach dotyczących budowy Wielkiej Piramidy
Hermes to jedna i ta sama postać co Henoch.
W „Rumowisku kamieni” napisałem : „A w księdze Chitat znajduje się wzmianka, że Hermes to ta sama osoba co Henoch ze Starego Testamentu (znów podobieństwo z kalendarzem, gdyż według Starego Testamentu Henoch chodził z Bogiem 365 lat, poczym został żywcem zabrany do nieba): „ Są ludzie, którzy powiadają: pierwszy Hermes, którego zwano Trzykroć Wielkim w jego właściwościach jako proroka, króla i mędrca ( on jest tym, którego Hebrajczycy zwą Henochiem, synem Jereda, syna Mahalalela, syna Kenana, syna Enosza, syna Seta, syna Adama- niech mu Allach błogosławi- to jest Idrysem) wyczytał w gwiazdach, że przyjdzie potop. Wtedy kazał zbudować piramidy i pomieścić w nich skarby, uczone pisma i wszystko, czym martwił się, że przepaść i zginąć może, aby było ochronione i zachowane.”Idąc dalej zaczętą drogą dochodzimy do Henocha siódmego patriarchy od Adama. Teraz oddam głos Bibli, gdzie Pismo Święte nie podaje rozpowszechnionych w mitologii hebrajskiej informacji o szczególnym zepsuciu moralnym potomków Kaina, przypisując im jedynie różne wynalazki (pasterstwo, grę na cytrze i flecie, kowalstwo). Kain miał jednego syna, Henocha, na którego cześć zbudował miasto Henoch. Wywód potomków Kaina w Księdze Rodzaju przedstawia się następująco: Kain - Henoch - Irad - Mechujael - Metuszael - Lamek.
Lamek pojął za żonę dwie niewiasty: Ada i Silla. Ze związku Ady i Lameka byli: Jabal i Jubal
Potomkowie Kaina Księga rodzaju 4, 17-22:
„Kain zbliżył się do swej żony, a ona poczęła i urodziła Henocha. Gdy Kain zbudował miasto, nazwał je imieniem swego syna: Henoch. Henoch był ojcem Irada, Irad ojcem Mechujaela, a Mechujael ojcem Metuszaela, Metuszael zaś Lameka. Lamek wziął sobie dwie żony. Imię jednej było Ada, a drugiej - Silla. Ada urodziła Jabala; on to był praojcem mieszkających pod namiotami i pasterzy. Brat jego nazywał się Jubal; od niego to pochodzą wszyscy grający na cytrze i na flecie.”
Wrócę jeszcze do Kokopelli i do owego „twardego niby z drewna garbu, który nosił na plecach”, gdyż dla mnie jest to owa cytra czy kitara, a sam Kokopella w wielu kulturach ma związek lub nawet jest jedną i tą samą jednoosobową orkiestrą, któremu kiedyś ktoś nawet przypisał gwiazdę.
Jak jestem przy okazji tego tematu, to może napomknę o jeszcze jednym moim spostrzeżeniu, a mianowicie chodzi o błędne podwójne spisanie tych samych postaci biblijnych jako potomkowie Kaina i zaraz obok jest zapewne innego autorstwa również zapisany w Bibli spis tych samych postaci jako potomków Adama.
Wybrani przez Boga potomkowie Adama, Księga Rodzaju 5, 1-31:

„Setyci ,Oto rodowód potomków Adama. Gdy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boga stworzył go; stworzył mężczyznę i niewiastę, pobłogosławił ich i dał im nazwę "ludzie", wtedy gdy ich stworzył.
Gdy Adam miał sto trzydzieści lat, urodził mu się syn, podobny do niego jako jego obraz, i dał mu na imię Set. A po urodzeniu się Seta żył Adam osiemset lat i miał synów oraz córki. Ogólna liczba lat, które Adam przeżył, była dziewięćset trzydzieści. I umarł.
Gdy Set miał sto pięć lat, urodził mu się syn Enosz. A po urodzeniu się Enosza żył osiemset siedem lat i miał synów oraz córki. I umarł Set, przeżywszy ogółem dziewięćset dwanaście lat.
Gdy Enosz miał dziewięćdziesiąt lat, urodził mu się syn Kenan. I żył Enosz po urodzeniu się Kenana osiemset piętnaście lat, i miał synów oraz córki. Enosz umarł, przeżywszy ogółem dziewięćset pięć lat.
Gdy Kenan miał lat siedemdziesiąt, urodził mu się Mahalaleel. A po urodzeniu mu się Mahalaleela żył Kenan osiemset czterdzieści lat i miał synów i córki. I gdy Kenan przeżył ogółem dziewięćset dziesięć lat, umarł.
Gdy Mahalaleel miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Jered. A po urodzeniu się Jereda żył osiemset trzydzieści lat i miał synów i córki. Gdy Mahalaleel miał ogółem osiemset dziewięćdziesiąt pięć lat, umarł.
Gdy Jered miał sto sześćdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn Henoch. A po urodzeniu się Henocha Jered żył osiemset lat i miał synów i córki. Jered przeżył ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dwa lata, i umarł.
Gdy Henoch miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Metuszelach. Henoch po urodzeniu się Metuszelacha żył w przyjaźni z Bogiem trzysta lat i miał synów i córki. Ogólna liczba lat życia Henocha: trzysta sześćdziesiąt pięć. Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg.
Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiąt siedem lat, urodził mu się syn Lamek. Po urodzeniu się Lameka żył jeszcze siedemset osiemdziesiąt dwa lata i miał synów i córki. Metuszelach umarł mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat.
Gdy Lamek miał sto osiemdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn. A dając mu imię Noe, powiedział: «Ten niechaj nam będzie pociechą w naszej pracy i trudzie rąk naszych na ziemi, którą Pan przeklął». Lamek po urodzeniu się Noego żył pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat i miał synów i córki. Umierając Lamek miał ogółem siedemset siedemdziesiąt siedem lat.”
(Cytaty z Biblii i Wikipedii).

[link widoczny dla zalogowanych]